Konkurs: zdobądź sterylizator i butelki

Grażyna pisze:

Najlepszą, najpiękniejszą, najfajniejszą i najlepiej wspominaną zabawą kiedy za oknem jest biało jest po prostu czas spędzony wspólnie całą rodziną. Wspólne wygłupy w śniegu, jazda na sankach, lepienie bałwana, wyjazd w góry na narty, spacery i podziwianie krajobrazu zimowego. To jest piękne i o tym się pamięta!

Ola młoda mama pisze:

Gdy ją byłam dzieckiem to zima była mroźna i śniegowa.. zaspy były takie wielkie że sięgały nam co najmniej do pasa.. to właśnie w takim śniegu razem z rodzeństwem najlepiej się bawiłam.. na równo zasypanej śniegiem łące kopalismy drugie i kręte korytarze które ciągnęły się i ciągnęły.. gdy już nie było widać światła to robiło się wyjście.. gdy tunele były skończone bawiliśmy się w chowanego pod śniegiem.. zabawa była świetna a my wystający z dziur które były wyjściami wygladalismy jak swistaki czy surykatki wystające że swoich nor… Nigdy nie zapomnę tych chwil gdy siedziałam w tym śniegu i wcale nie chciałam wracać do domu i nigdy nie było mi zimno chociaż śnieg miałam wszędzie..

Ewelina R. pisze:

Zima jest najpiekniejszą porą roku. A dzieki temu, że jest śnieg można spędzać całe dnie na dworze świetnie się bawiąc. Wychowywałam się ba wsi więc dzieciństwo naprawde miałam piękne. W soboty wolne od szkoły jadłam szybko śniadanie i o 9 biorąc w kieszeń pajdę chleba, na przyslowiowe później szłam bawić się. Mieliśmy na wsi taką wielką górkę, a żeby było jeszcze fajniej to polewaliśmy ją wodą na noc i było super ślisko. Braliśmy kawałek foliowego worka na którym siadaliśmy i zjeżdzaliśmy. Nie potrzebne nam były sanki. Starszaki z tej górki zjezdzali na łopatach, słóżacych do odśnieżania. Z boku usypaliśmy sobie górkę, która była taką” ala skocznią” z której zjezdzaliśmy na workach tym razem wypchanych słomą i sianem, by lądowanie nie okazało się zbyt twarde. Bawiliśmy się w podchody, organizowaliśmy bitwy na śnieżki. Najpiękniejsze zabawy, którymi bardzo bym chciała zarazić córeczke to zabawa w tor przeszkód. Na polu lepilismu ogromne kule lub po prostu kilka bałwanów i stawialiśmy dwie horągiewki- na początku i końcu toru. Pokonywaliśmy go na czas. Kto wygrał był mistrzem. Kolejną zabawą, którą kochałam było budowanie iglo. Wspólnymi siłami budowqliśmy iglo dla bezapńskich psów. A teraz gdy jestem mamą chciałabym pokazać mojej córeczce jak ja kiedys bawiłam sie z moją mama. To był najpiękniejszy czas mojego życia. Uwielbiałam gdy lepiłyśmy bałwana, gdy robiłyśmy razem aniołki na śniegu i mierzyłyśmy głębokość zasp. Jedna szczególna zabawa utkwiła mi w pamięci- nazwałyśmy ją ziarnolandia. Mama przynosiła sporą miskę zboża i z ziarenek zboża robiłyśmy na śniegu szkic miasta. Byly domy, sklepy, samochody. A potem gdy skończylysmy szłyśmy do domu patrzeć jak wróbelki „panoszą” się w naszym miasteczku. Nawet nie zdawałam sobie wtedy sprawy jak tą zabawą pomagałyśmy tym biednym ptakom. Robiłyśmy również zimowe ozdoby drzew, które potem stanowiły pokarm dla ptaków. To był cudowny czas. Chcę, by teraz moja córeczka polknęła „bakcyla” i byśmy mogły spędzac czas tak wspaniale jak ja kiedys. Myślę, że będzie kiedys tak samo wspaniale wspominac ten czas tak jak ja teraz.

Sylwia_K. pisze:

Ulubiona zabawa to oczywiście robienie orzełków na śniegu! Oczywiście najpierw trzeba było znaleźć odpowiednie miejsce najlepiej z jak największą warstwą śniegu. A później już tylko radość i jak najdłuższe leżenie w śniegu. Cała mokra, ale szczęśliwa po takiej zabawie wracałam do domu. Napewno będę robiła takie orzełki ze swoją 4letnią córką już w tym roku!

Anna pisze:

https://uploads.disquscdn.com/images/a9c0b5e61da1b0313f2eab86f7391b6dacd52d35084235a0dd7ff874b82d3c87.jpg

Pamiętam jak w dzieciństwie Mama mnie i Siostrę zabierała na sanki, co weekend miałyśmy taki „babski wypad” 　 Często też wychodziłyśmy na dwór, żeby ulepić bałwana, cała zabawa kończyła się wojną na śnieżki – NIGDY nie było nam zimno 　 Wspaniałe wspomnienia 　 Gdy już trochę podrosłam znalazłam swojego czworonożnego Kompana do zimowych szaleństw 　 Na pewno spróbuję zarazić mojego synka tak samo pozytywną energią, jak zrobiła to moja Mama 🙂

Zuza Bielecka pisze:

Mam to szczęście, że w dzieciństwie mnóstwo czasu spędzałam z rodzicami na naszej mazurskiej działce. Nie tylko latem, zimą również, choć warunki w typowo letniskowym domku nie były o tej porze roku luksusowe. Najważniejszy i bezcenny był kontakt z naturą i możliwość spędzania czasu na świeżym powietrzu. Cudowna alternatywa dla warszawskich betonów. Aż prosiło się żeby maksymalnie wykorzystać okoliczny las, pagórki i jezioro. Pagórki były idealne do zjeżdżania na sankach i na śmiesznych, plastikowych nartkach, przywiązywanych do butów. Jezioro było idealne do jazdy na łyżwach, oczywiście tylko przy bardzo dużym mrozie i jedynie przy samym brzegu, w trosce o bezpieczeństwo. Ale największy sentyment mam do aktywności, która w tamtych czasach nie była tak popularna jak obecnie. Razem z moim Tatą przemierzałam bezkres mazurskich lasów na nartach biegowych. To kształtowało nie tylko kondycję, ale i charakter. Zupełnie niespodziewanie dla kilkuletniej dziewczynki było to atrakcyjne. Bez tabletu, smartfona czy konsoli. Po prostu przebieżka z Ojczulkiem po lesie. Dziś po blisko 30 latach robimy to nadal! Niedawno sama zostałam mamą i nie mam wątpliwości, że moja córeczka też będzie kochała nasze magiczne Mazury odwzajemnioną miłością. Pierwsza konfrontacja już w najbliższe Święta. A malutkie biegówki kupimy, w swoim czasie 🙂